Historia

Fotografia, powstała w XIX wieku, korzystała z wynalazków znanych już wcześniej. Podstawowy instrument do tworzenia obrazu, camera obscura, był stosowany już w starożytnej Grecji.
1556 - Georg Fabricius zauważył, że chlorek srebra zaczernia się pod wpływem promieni słonecznych.
1724 - światłoczułość azotanu srebra zaobserwował Johann Schultze.
1727 - w Halle nad Soławą filolog Johann Heindrich Schulze uzyskał pierwsze odwzorowanie obrazu na emulsji światłoczułej sporządzonej z chlorku srebra na podkładzie z białej kredy. Spreparowana odpowiednio kreda posłużyła jako substancja mająca zapewnić w miarę równomierne pokrycie materiału podkładowego emulsją. Za wzór obrazu do odwzorowania użył nieprzeźroczystego materiału, w którym wyciął szablony. Następnie naświetlał emulsję na słońcu przez te szablony. W ten sposób uzyskał pierwszy, acz nie dający się jeszcze utrwalić, obraz fotograficzny.
1826 lub 1827 - powstała pierwsza fotografia stworzona przez Francuza Josepha-Nicéphore'a Niepcego na wypolerowanej płycie metalowej Jako substancję światłoczułą wykorzystał on tzw. asfalt syryjski - związki bitumiczne wytworzone z ropy naftowej. Otrzymane przez niego zdjęcie było jednak bardzo niedoskonałe.
839 - rok uznawany za właściwą datę wynalezienia fotografii. Francuz Louis Jacques Daguerre zademonstrował Akademii Francuskiej zdjęcie fotograficzne otrzymane na warstewce jodku srebra, powstałej w wyniku działania pary jodu na wypolerowaną płytę miedzianą pokrytą srebrem. Metoda Daguerre’a, zwana od nazwiska twórcy dagerotypią, pozwalała na otrzymanie poprawnego zdjęcia, ale tylko w jednym egzemplarzu, gdyż utworzony na płytce obraz był od razu obrazem pozytywowym. w tym samym czasie nad otrzymywaniem obrazów tworzonych przez światło pracował angielski uczony William Henry Fox Talbot. Naświetlając w ciemni optycznej papier powleczony jodkiem srebra uzyskał on, po wywołaniu kwasem galusowym, obraz negatywowy, w którym jasnym miejscom fotografowanego przedmiotu odpowiadał czarny strąt srebra. Naświetlając z kolei poprzez ten negatyw arkusz papieru pokryty warstewką chlorku srebra, otrzymywał obraz pozytywowy w dowolnej liczbie odbitek.
1839 - J. Herschel wprowadził na określenie procesu opracowanego przez Talbota termin fotografia.

Technika fotografii rozwijała się od tego momentu bardzo szybko. Już wkrótce płytki srebrne lub arkusze papieru zastąpiono płytkami szklanymi powleczonymi warstwą światłoczułą. Płytki te preparowano tuż przed wykonaniem zdjęcia, co wymagało przenośnej ciemni fotograficznej, w której można było dokonać tego zabiegu.
1861 - udało się uzyskać pierwszą trwałą fotografię barwną fizykowi Jamesowi Clerkowi Maxwellowi.
1907 - bracia Lumiere wprowadzili na rynek pierwsze płyty do fotografii barwnej, Autochrome. Były one wyprodukowane na bazie barwionej skrobi ziemniaczanej.
1935 - wprowadzono do sprzedaży pierwszy współczesny, trójwarstwowy film barwny, Kodachrome. większość współczesnych filmów barwnych, oprócz Kodachrome, wykorzystuje technologię stworzoną dla filmu Agfacolor w 1936.
od 1963 - jest dostępny natychmiastowy materiał kolorowy firmy Polaroid Corporation.

Fotografia pojawiła się na ziemiach polskich już w roku 1839, kiedy to Kurier Warszawski wydrukował ogłoszenie firmy FRAGET oferującej aparaty do dagerotypii. Rok później w Poznaniu i w Warszawie pojawiły się ilustrowane broszury poświęcone dagerotypii.

Początek przemysłu fotograficznego na ziemiach polskich to rok 1887, kiedy chemik Piotr Lebiedziński założył w Warszawie fabrykę papierów fotograficznych FOTON. W 1899, również w Warszawie, powstała wytwórnia aparatów fotograficznych i obiektywów FOS.